Hoe wil de nieuwe generatie zorgverleners straks op de Intensive Care werken? Dat is de vraag die tijdens de workshop ‘Critical Care of the Future through Students’ Eyes’ werd gesteld aan studenten. Universitair hoofddocenten Iris Wallenburg (Erasmus Universiteit) en Elif Ozcan (TU Delft), en hoogleraar en afdelingshoofd IC Diederik Gommers (Erasmus MC) organiseerden de convergence workshop.

Artsen en verpleegkundigen in opleiding, toekomstige data-analisten en studenten in de sociale wetenschappen kwamen tijdens de workshop samen om na te denken over de toekomst van het werken op de IC. ‘Het tekort aan zorgprofessionals, en met name aan verpleegkundigen, is een groeiend probleem. Bovendien wordt de zorg steeds complexe, wat vraagt om een diverse groep aan professionals. We wilden leren hoe we een nieuwe generatie van zorgverleners kunnen aantrekken’, aldus Wallenburg.

Ballen in de lucht

Na een introductie van Diederik Gommers kregen de studenten een rondleiding door IC-verpleegkundigen. Vervolgens gingen ze met elkaar in gesprek over het inzetten technologie, omgaan met hoge werkdruk en de zorg voor patiënten.

Jochem Galema, visueel denker, zette daarbij de ideeën en gedachten om in een poster. De verwachting van studenten over werken op de IC? Die staat links op de poster. Wallenburg vat het samen: ‘Het voelt nu nog als alle ballen in de lucht, hoge werkdruk en een overprikkeling vanuit de techniek.’

Onder het IC-bed ligt een olifantje, de zogenaamde olifant in de kamer. Die staat voor de vraag: moeten we wel elke patiënt opnemen en behandelen? Is dat zinvol als de overlevingskans nihil is, en hoe kunnen we omgaan met de druk van de familie die steeds groter wordt? Lukt het ook in de toekomst, gezien de steeds grotere zorgvraag en personeelstekort?

Toekomst

Laat je je ogen naar rechts glijden over de poster, dan wordt duidelijk hoe de studenten de toekomst van de zorg voor zich zien. Op de werkvloer is het voor de studenten belangrijk dat ze niet continu ‘aan hoeven staan’, klaar om in te springen. ‘Het werk moet wel te doen zijn’, aldus de studenten. Techniek kan een ondersteunende rol spelen, maar de studenten willen wel zelf de kennis behouden om ook zonder techniek hun werk te kunnen doen.

Daarnaast zijn het volgens de studenten de omstandigheden buiten het ziekenhuis die het harde werk binnen het ziekenhuis mogelijk maken. De studenten willen best hard werken, maar niet als ze alsnog de eindjes aan elkaar moeten knopen. Ze willen graag een steuntje in de rug wat betreft zaken als kinderopvang en huisvesting. De loopbaan binnen het ziekenhuis mag bovendien best wat flexibeler en afgestemd op de individuele professional. Een carrière-switch op zijn tijd zien de studenten wel zitten; niet 50 jaar lang hetzelfde doen.

Zwart-wit

Wat de onderzoekers mooi vonden aan de workshop is dat de studenten heel genuanceerd konden spreken over de toekomst van de zorg. In hun dagelijks werk maken ze mee dat er een zwart-wit beeld bestaat van Gen-Z of bijvoorbeeld ZZP’ers. ‘Vaak bestaat het beeld dat de nieuwe generatie niet hard wil werken of niet de patiënt voorop willen stellen. Maar uit deze workshop blijkt: ze willen juist wel hard werken. Maar het moet hen wel mogelijk worden gemaakt.’